Po wyizolowaniu szczepów kolonizujących miejsce wyjścia, porównano je również ze szczepami inwigilacyjnymi. Szczepy izolowane przy różnych wizytach iz różnych miejsc tego samego pacjenta porównywano według typu fagowego, profilu antybiotyku i biotypu. Okres obserwacji był od wszczepienia cewnika do stycznia 1989 r. Lub do momentu, w którym pacjent przerwał stosowanie CAPD, jeśli wcześniej.
Metody i podłoża kulturowe
Aby uzyskać hodowlę, wymaz z podwójnego jedwabiu (Culturette, Marion Scientific) obrócono w każdym przednim narcyście i posiano pasmem na pożywkę rutynowo stosowaną w laboratorium szpitalnym do izolacji S. aureus, którą następnie inkubowano w temperaturze 37 ° C. Gram-dodatnie, koagulazo-dodatnie ziarniaki zostały przebadane na wrażliwość na antybiotyki zgodnie z rutynowymi metodami każdego szpitala. Czystą hodowlę wysłano na skos agaru do infuzji mózgu i serca (Diagnostics Pasteur) do laboratorium koordynującego, wraz z towarzyszącym profilem antybiotyku i odpowiednią postacią pacjenta wypełnioną przez lekarza. Czystą hodowlę przeniesiono na agar z mannitolem na sól (BBL Microbiology Systems) i inkubowano w 37 ° C przez 24 godziny, a następnie przeniesiono na trypsynowo-sojowy agar (Oxoid) i inkubowano przez 24 godziny w 37 ° C. Wyniki testów katalazy i koagula zostały potwierdzone, a hodowlę przygotowano do typowania fagów i określenia profilu antybiotyku i biotypu.
Szczepy S. aureus wyizolowane z klinicznie prawidłowych miejsc wyjścia oraz z przypadków infekcji w miejscu wyjścia, infekcji tunelowej i zapalenia otrzewnej uzyskano i traktowano w ten sam sposób. Zbiór hodowli utrzymywano w długoterminowym przechowywaniu w bulionie sojowym trypticase i glicerolu (15 procent obj./obj.) W -70 ° C.
Typowanie bakteriofagów
Wszystkie szczepy S. aureus izolowane od pacjentów biorących udział w badaniu były fagami typowanymi dla standardowych bakteriofagów z International Typing Set.11, 12 Wszystkie kultury zostały napisane w sposób niewidoczny w belgijskim krajowym laboratorium referencyjnym do typowania fagów, Institut Pasteur Brabant. Hodowle, które nie reagowały z fagami w rutynowym rozcieńczeniu testowym, były testowane za pomocą fagów przy 100-krotnym rozcieńczeniu. Osiemdziesiąt pięć procent kultur można było wpisać za pomocą jednego z tych rozcieńczeń.
Profil antybiotykowy i biotyp
Wstępne profile antybiotyczne hodowli uzyskano w szpitalach przy użyciu standardowych antybiotyków każdego laboratorium. W laboratorium koordynującym ustandaryzowaliśmy profile antybiotyków i otrzymaliśmy biotypy za pomocą automatycznego systemu skanującego autoScan-4 (Baxter Healthcare, Microscan Division) w połączeniu z pozytywnymi panelami kombinowanymi 2I zawierającymi biochemikalia i rozcieńczenia środków przeciwdrobnoustrojowych w postaci odwodnionej. Jako kryterium włączenia do badania zastosowano pozytywną identyfikację (prawdopodobieństwo> 85 procent) szczepu.13 Do stycznia 1989 r. 525 szczepów S. aureus pobrano od pacjentów we wszystkich uczestniczących szpitalach. Zidentyfikowaliśmy 95 procent tych szczepów jako S. aureus przy użyciu autoScan-4 (prawdopodobieństwo identyfikacji, 99 procent).
Definicje
Diagnoza zakażenia w miejscu wyjścia była oparta na zaczerwienieniu lub wysięku osierdzia, z dodatnią hodowlą lub bez niej. [15] 14 Tworzenie się skorupy wokół miejsca wyjścia nie było uważane za wskazanie do infekcji
[przypisy: gratka konie zimnokrwiste, szpital wieliszew, techkas ]